Wel of geen stijl?

Lange tijd was etiquette nauw verbonden met ethiek. Goede manieren zouden uitdrukking geven aan morele waarden zoals respect, zelfrespect en consideratie met anderen. Tegenwoordig echter wordt nog wel eens geklaagd over het gebrek aan goede manieren; soms gaat men zelfs prat op ‘geen stijl’. Gebrek aan etiquette hoeft dan geen teken te zijn van een gebrekkige ethiek. Manieren zijn eerder een ‘life-style’, een soort spelregels voor wie een bepaald maatschappelijk spel wil spelen. Moreel gezien maakt het niet zoveel uit of men ervoor kiest om hoffelijk dan wel hufterig met anderen om te gaan.
Een illustratie daarvan is dat het voor publieke werknemers, waaronder politiemensen, conducteurs en medewerkers van spoedeisende hulp, moeilijker is geworden om burgers te wijzen op bestaande regels. Veel burgers vinden het niet vanzelfsprekend om medewerking te verlenen. In toptien lijstjes van irritant gedrag scoort ‘moralistisch bejegenen’ heel hoog.
Of is dit maar een deel van het verhaal? Gaat van goede omgangsvormen nog altijd een zekere verplichting uit, net als van de grote ethische waarden? Vormen goede manieren niet de smeerolie van een goede samenleving? Op het symposium van 23 oktober 2015 willen we, met behulp van verschillende invalshoeken (politie, psychologie, journalistiek, filosofie), in kaart brengen wat onder goede manieren verstaan moet worden, waarom die manieren op weerstand stuiten, om wiens omgangsvormen het dan gaat en of er goede redenen zijn om aan beleefde omgangsvormen te hechten.